ODA Á FILLOA

Ves das mans das avoas das nosas avoas,

moi ilustre señora, filloa, vella amiga, 

fino corpo lixeiro, leite e fariña triga,

para ti a nosa festa, para ti as nosas loas.

Se con mel ou con zucre, toda amor, te nos doas,

 é xusto que adozada a nosa língua diga 

por mellor festexarte tamén unha cantiga

en Muimenta onde hoxe raíña te coroas.

Aquí está a túa casa, que o pobo ten memoria

e sábeche as fazañas, os días de contento

que regalache ós pobres todo ó longo da historia.

O antigo e o novo, xuntos nun mesmo alento; 

traerán a esta vila un futuro de gloria,

¡que árbore con raíces non a derriba o vento!

Marica Campo